Fuerteventura

Het eiland lag rustig in de oceaan.
De wind was niet zo hard als de naam deed vermoeden.
Rick durde zelfs een dappere fietspoging aan,
maar op dat vals plat was de wind toch hard.
Sommigen typeerden het als een groot centerparcs.
Dat was wel een beetje waar,
in die dorpen, gevuld met Engels plebs,
maar als je even wegreed,
Door het vulkaanlandschap, over de bergen,
kwam je in lieflijke dorpjes, als Betancuria en Plajeral,
En daar proefde je de wijn en de kaas,
en wat nog belangrijker was:
de zon scheen!

Daar stond ze dan,
In de Arena.
Dansend met haar vriendin in een zwart topje.
Ze heette Bernice.
Ze deed haar best om de Twent aan die vriendin te koppelen.
De vriendin wilde echter niet.
Toen ging ze maar dansen, met die Romein.
Zij zou lijken op zijn Barcelonese ex.
Ja dat zal wel, dacht ze.
Maar hij was toch wel grappig.
En toen ze weg ging.
Gaf ze hem een zoen.
'Oops, dat was op de mond'

We zaten aan de kade
Hier was het tenminste wel echt
We dronken onze rosé
En keken uit over een zwemwedstrijd.
We wisten nog niet
Dat het de volgende dag ging regenen.
Ik keek Celine in de ogen.
En glimlachte.

Ineens was hij daar;
Die schim uit het verleden.
Hij leek niet zo op zijn plaats,
In dat chique Haagsch restaurant.
Maar gelukkig was hij er alleen maar,
omdat hij in Oristes speelde, even verderop.
hij herinnerde Rick aan een duistere tijd,
Met feesten aan de dijk,
En naaktzwemmen in het nieuwe meer.
Rick dacht met gemengde gevoelens aan toen,
En voelde zich even heel burgelijk.
Gelukkig vergoedde de Spaanse wijn en de Carpaccio veel.

Elske stond naast haar Paul
Deze uren had ze zijn vrienden ontmoet.
De één wild dansend en galant
De andere, zoekend naar zijn eigen Celine of Elske
In Groningen en in Balk ging toch wat anders.
Maar ze vermaakte zich wel, besloot ze,
en ze wierp zich in de armen harer Limburger.

Haar ouders zullen eerlijke Vissers zijn geweest
Ze kwam uit Katwijk
een stevige Hollandse meid,
Wat boersig, met een stevig Bos hout.
Ze stond in een foute kroeg in de Jordaan,
En eigenlijk paste ze er net zo min als wij,
Maar dan om andere redenen.
Haar vriendin, Pieternel, meldde dat ze de Twent wel leuk vond
Rick stopte even af, maar trouw als hij was,
Fagninide hij nog even.

We liepen door het winkelcentrum binnen,
gebouwd in de jaren zestig, met alle mistroostigheid van dien.
De rij bij het postkantoor maakte ons ook niet blij.
toch deden we iets historisch.
Een nummer van 7 cijfers, beginnend met een negen.
dat nummer zou ons nu altijd verbinden.
Nu nog geld vinden om erop te storten.

Ze stond daar wat onwennig
Op het love boat feest.
Eigenlijk wilde ze wel wat drinken.
Ze had een strak jurkje aan.
Ze was zwanger.
Daardoor straalde ze ene gelukzaligheid uit,
Een natuurlijkheid uit,
die misschien niet paste bij wat ze net had gezongen,
maar dat deed niets aan haar af.

Zo liepen ze door een druilerig Utrecht
Het was Donker; en het was dus nat.
Rick wilde niet meespelen
Hij werd hier niet zo gelukkig van.
Gelukkig was daar een Chinees
Die vulde hem met Oriëntaalse spijzen,
En dus wel wel een beetje met geluk.
De Speelzaal lag op een deprimerende plek
De bar heete 'Cap Gemini Trefpunt'
Rick verloor
De NS deed weer raar
Maar gelukkig proefde hij nog de smaak van die Chinees

Het afgestudeerde meisje stond er stralend bij
het promiscuë meisje werd opgehaald.
Rick kende hier niet veel mensen.
Het gratis bier smaakte wel goed.
Het niveau ging zelfs omhoog,
Bolivia,
De problemen van Bolivia
De vrouwen van Bolivia
En de afloop de mensheid.....,
maar ach,
dat klinkt niet echt positief.

De Toneelschrijver fladderde rond,
hij at wat zaadjes,
en floot af en toe naar Celine
Hij voelde zich nog niet helemaal thuis in zijn nieuwe huisje,
maar dat kwam nog wel.

De Bussummer dronk zijn wijn met smaak,
Daarna in Driebergen nog een biertje
Toen arriveerde hij in traiectum,
De vrouwen die Sappho vereerden boeiden hem mateloos,
En dus keek hij of hij zelf wilde proeven van de Griekse Liefde

Rick kwam thuis na een zware borrel.
De godenzonen zouden hem opkikken,
dacht hij.
Maar die neo-amateurs uit kobenhavn,
die waren het daar niet mee eens.
Jensen schoot raak,
in die 82ste minuut,
We moeten maar kampioen worden.

Ik sprak even engels tegen haar
Maar toen zij ze ineens 'Ik heb het koud'
Ze kwam net uit Bulgarije,
Maar ze was net zo snel als Maxima.
Haar vriend keek met een trotse glimlach
Er is nog hoop voor de integratie....

Dobberend in het chloorwater,
Zat ze te huilen,
Haar vriend had net wat Turks tegen haar geschreuwd,
ik verstond het niet,
de bubbeltjes kwamen weer boven,
Ze spoelde haar gezichtje af,
maar ondanks dat warme bubbelbad,
moest ze ineens rillen

Gisteren deed ze er even één aan,
Rick smolt,
Was niet meer van haar weg te rukken.
Ze had ook zo'n mooi satijnen hemdje aan.
Vandaag las ik dat één derde van de vrouwen er inmiddels voor kiest,
Toch denk ik niet dat het bij al die vrouwen mooi staat,
of dat ze vinden dat 'ie lekker zit,
maar zolang zij er maar af en toe eentje aandoet,
en af en een toe een mooie vrouw op zijn werk,
dan is Rick gelukkig......

Ze zwierven weer prachtig op het veld,
In het rood en geel
De romeinse godenzonen scoorde,
in de hoofdstad van dat boerenvolk,
Tottigol krijste de uitzinnige menigte,
maar degenen in het koninklijk wit gestoken kwamen weer terug,
alsof Franco van daarboven nog steeds aan de touwtjes trok.
Wat was die strafschop onterecht,
De forza romana zal toch doorstromen............

Vanochtend eiste dionisos redelijk zijn tol.
De wekker ging vroeg, u kent dat wel.
Het takenpakket is groot,
zal Rick zijn scherpte weten te herwinnen?
Er komt vast een verhaaltje over op deze weblog.....

Vandaag van alles gedaan, zoals deze weblog opgestart.